Soms ontmoet je iemand.
Je staat perplex.
Wat een aantrekkingskracht.
Wat een liefde.
Je voelt je veilig en zacht.
Je ziel staat te juichen.
Je hart is dolblij.
Het voelt zo echt.
Zo dichtbij.
Je wilt je vastklampen,
want dit wil je nooit meer kwijt.
Het is het mooiste dat je ooit hebt gevoeld.
Dit wil je, voor altijd.
En dan opeens kom je erachter
dat het niet alleen de ander is
die jou van liefde voorziet.
Je bent het zelf
die de liefde ziet.
Liefde is niet te grijpen.
Je kunt het niet pakken.
Het is er als jij je openstelt.
Als je het los kunt laten
en erop vertrouwt dat het er gewoon is
zonder dat jij er je best voor doet
of het in een vorm giet.
De liefde voor een ander
laat je zien
hoe groot de liefde is
die in jou leeft.
Want je kunt alleen maar zoveel liefde voelen
als je die ook in jezelf ervaart.
Vertrouw op het leven
dat die oh zo fijne liefde
je brengt waar jij wilt zijn.
Het maakt niet uit hoe.
Het is er gewoon.
Ver weg of heel dichtbij.
Liefde kent geen grenzen
in tijd of ruimte.
Het heeft geen vereisten,
regels of voorwaarden.
Zie de liefde
als een grote lichtbel
die er is tussen jou en de ander.
Plak er geen sticker op
dat het afkomstig is van hem of haar.
Het is er gewoon.
Absorbeer het
als een cadeau voor jou.
Een cadeau voor je hart.
Laat de ander los
en ervaar dán hoe de liefde beweegt.
Het lijkt zo simpel.
Het is een oefening.
Maar probeer het eens.
Het is de moeite waard.
Dan ervaar je
wat onvoorwaardelijke liefde is.
———
Credits artist: Delpixel (shutterstock.com)
