Een ontdekkingstocht, zo ervaar ik het leven. Nieuwsgierig naar de magie; dat wat alles met elkaar verbindt. Wetende dat die magie zich stap voor stap zal ontvouwen, als we maar geduldig zijn en vol vertrouwen.

In onderstaand verhaal vertel ik je hoe mijn pad zich tot nu toe heeft ontvouwd.

Mijn ontdekkingstocht raakte in een grote stroomversnelling toen ik in 2010 een pauze moest inlassen. Ik heb jarenlang het woord burn-out gebruikt, maar inmiddels noem ik het liever een rigoureuze wake-up call. Iets diep binnenin me liet me ervaren dat het tijd was voor een grote schoonmaak op alle fronten, zowel fysiek, mentaal, emotioneel als spiritueel. En zo geschiedde. Ondanks de uitputting, voelde ik een onwankelbare drive om mezelf weer op de rit te krijgen.

Er ontvouwde zich een twee-ledige focus: raw food en schrijven. Er ging een wereld voor me open. Ik wist dat de combinatie van beide paden mij weer in balans zou brengen. Wekenlang dronk ik ontgiftende groentesappen en ontdekte ik allerlei levenskrachtige raw gerechten. Het smaakte heerlijk, het voelde goed. Ik had hoop en vertrouwen. In de drie maanden die volgden, kwam mijn lichaam weer op krachten.

De andere focus was er het schrijven. Urenlang schreef ik in m’n dagboek. Ik ervaarde dat ik jarenlang een grote bal onder water had geduwd. Een bal vol onverwerkte emoties. Door te schrijven opende ik als het ware een podium waarop alles stap voor stap naar de oppervlakte kon komen en via mijn schrift een stem kreeg om zich te uiten. Die stem was de stem van mijn innerlijk kind. Mijn controlemechanisme was lang gewend geweest om die stem de mond te snoeren, maar dat bleek niet langer meer mogelijk.

Op een zeker moment halverwege 2010 kreeg ik voor het eerst een visioen. Het beeld overspoelde me met onvoorwaardelijke liefde en een gevoel van totale vrijheid. Het voelde alsof het beeld via een draadje verbonden was aan mijn hart. Sindsdien weet ik wat mijn leidraad was. De liefde en vrijheid die ik had gevoeld, werden mijn doel. Maar ik wist dat ik daarvoor alles mocht schoonpoetsen wat dat licht bedekte.

Het was alsof ik met een lamp op m’n hoofd door pikkedonkere ondergrondse gangen bewoog. De lamp (mijn schrift) was mijn houvast, mijn focus en tegelijkertijd de spotlight die dat belichtte wat klaar was om samen te smelten met het licht, toegelaten te worden in de wereld van mijn bewustzijn. Vanaf dat moment schreef ik gedurende zeven jaren gemiddeld zo’n vier uur per dag. Slaap werd geregeld ingewisseld voor schrijven, omdat de nacht vaak het moment bleek waarop er van alles boven water wilde komen.

Een missie die op dat moment nog niet in woorden kon worden gevat. En dat alles gebeurde hoofdzakelijk achter de schermen. Want hoe kon ik dit uitleggen? Woorden schoten te kort. De boeken die ik kocht, bleven bijna allemaal onaangeraakt in de kast staan. Het boek dat ik te bestuderen had, was mijn eigen boek. Op het eerste gezicht onleesbaar en in de taal van mijn onderbewuste, maar stap voor stap leerde ik te ontcijferen wat mijn ‘boek’ me te vertellen had.

Ik begon steeds sensitiever te worden en de energieën om me heen te voelen. Dan schudde ik op mijn grondvesten en vereiste het alle focus die ik in me had om weer in balans te komen. En dat lukte. Ik werd sterker. Het was een dagelijkse training van focus en (licht)kracht. Alles waardoor ik uit balans raakte, was een vermomming van mijn onzichtbare leermeester, die weer een les in petto had. Dus hoe dynamisch sommige tijden ook waren, ik wist, het maakte me alleen maar zachter en sterker en bracht me dichterbij mijn doel: liefde en vrijheid.

Door alles te leren omarmen wat er in en om me heen leefde, leerde ik de eenheid te zien in alles. Alles is energie, alles is in essentie licht. Zelfs de donkerste schaduwen van angst en controle, zijn in essentie licht. Daardoor leerde ik mijn oordelen over wat goed en fout was steeds meer los te laten. Het is allemaal een onderdeel van het geheel. Ik hoefde niet meer te vechten tegen het kwaad, want in essentie bestaat er geen kwaad. Dat is een label dat we er zelf opplakken. Dan kon ik dat ‘ogenschijnlijke kwaad’ volledig toelaten en de bijbehorende angst en verhalen van mijn mind transformeren.

Op 21 december 2012 werd ik kortstondig verliefd op een man die ik ontmoette tijdens een weekje vakantie in de Katharen-regio, Frankrijk. Die tijd opende nieuwe deuren. Mijn schrijfflow werd sterker en sterker. Ik stuurde de man een van mijn teksten, omdat het zo’n bijzonder verhaal was. Zijn verraste reactie bracht me tot een diepe realisatie: “Dit verhaal gaat over mij,” zei hij. Dat is het moment dat ik realiseerde dat ik, zonder dat ik het doorhad, het onderbewuste van anderen kon lezen.

Vanaf toen wist ik: ik ga anderen helpen om helderheid te scheppen in de ogenschijnlijke wirwar van hun onderbewuste. Dat wat ik duizenden uren voor mezelf had gedaan, bleek ook een effectieve en transformerende weg voor anderen. Ik begon met het geven van energetische sessies, waarin ik mensen meenam op reis in hun onderbewuste, net als dat ik al schrijvende voor mezelf deed. De sessies verdiepten zich, naarmate ik mijn eigen schaduwkanten aan het licht bracht. Inmiddels heb ik de sessies gedoopt tot Shamanic Soul Journeys.

Laagfrequente energie (zoals emoties van angst, boosheid, machteloosheid), opgeslagen in de vorm van gifstoffen in je lichaam, bepalen mede je onbewuste patronen. Het loslaten van deze gifstoffen en de levenskrachtige voeding die ik tot me nam, zorgde er voor dat oude beperkende programma’s (gewoontes en overtuigingen) werden overschreven door nieuwe opbouwende programma’s, verbonden met de essentie van het leven. Alles is energie. Alles is frequentie.

Oktober 2015 was een volgende mijlpaal op mijn ontwikkelingspad. Ik maakte kennis met de magische energie van Es Vedrá, een rots in de zee aan de Ibiziaanse kust. De visioenen stroomden binnen en ik zag letterlijk alle kleuren van de regenboog in de vorm van energiebollen rondom de rots. Ik voelde dat deze plek een portaal is naar andere dimensies en dat op dat moment die poort in mij werd geopend. Wat dat allemaal betekende, wist ik niet. Ik liet het maar gewoon gebeuren, erop vertrouwende dat het me ooit duidelijk zou worden.

In de periode die volgde werden mijn sessies met cliënten steeds diepgaander. Mijn ervaring met Es Vedrá raakte al snel naar de achtergrond en schaarde zich onder de andere ietwat opmerkelijke ervaringen van de jaren ervoor.

1 januari 2017 katapulteerde me weer een stuk verder op mijn ontdekkingsreis. Tijdens een indrukwekkende energetische ervaring, begon ik uit het niets een andere taal te spreken die niets weg had van wat ik ooit hier op aarde had gehoord. Het bleken lichttalen te zijn. Stap voor stap borrelden verschillende lichttalen naar de oppervlakte en ik begon ze te spreken tijdens de sessies met cliënten. Ik voelde dat mijn kanaal (zowel fysiek als energetisch) steeds schoner werd om helende energie door te laten komen uit hogere dimensies. De klanken die ik maakte gingen gepaard met alle kleuren van de regenboog. Ook geometrische vormen en een gevarieerd gezelschap van multidimensionale wezens droegen hun steentje bij aan het balanceren en transformeren van energie.

Op Bevrijdingsdag 5 mei 2017 diende de volgende wending zich aan. Ik kreeg een visioen: “Ik verkoop mijn huis en ik verhuis naar Ibiza”. Geen seconde van twijfel. Mijn ervaring bij Es Vedrá anderhalf jaar daarvoor was blijkbaar een zaadje geweest dat de tijd had genomen om wortel te schieten en nu klaar was om tot bloei te komen. Velen zeggen: als het eiland je roept, dan verloopt alles op rolletjes. En niets is minder waar. Ik verkocht m’n huis in Amsterdam en vele spullen, vertrok begin september richting de Spaanse zonnestralen en vond in oktober mijn rustige huis in het midden van de campo.

Ik leefde als een monnik. Mijn behoefte om te schrijven bewoog wat naar de achtergrond. De dagelijkse kundalini yoga, meditatie, trommelen en het urenlange spreken en zingen van lichttalen deden me verder zakken in m’n wezen. Dat wat tot dan toe aan mijn innerlijk oog onttrokken was geweest, diende zich aan om geïntegreerd te worden. Op die manier kon mijn hogere bewustzijn steeds verder indalen in mijn fysieke lichaam en voelde ik me zachter, flexibeler en krachtiger worden dan ooit tevoren. Ibiza voelde als mijn docking station, een oplaadpunt dat me toestond om de helderheid van mijn ziel verder te ontdekken.

Ik heb geleerd om door de vorm heen te kijken en diepe angsten toe te laten en te transformeren. Ik ben dankbaar voor alles wat ooit op mijn pad is gekomen. De rotsen die de weg leken te blokkeren, waren grootse geschenken. Ze leerden me om te zien dat álles een uitnodiging is om dichterbij mijn kern te komen en daardoor gemakkelijker de kern van iemand anders te zien. Het was nodig om de onvoorwaardelijke liefde en vrijheid te kunnen voelen die ik nu in mijn cellen draag.

In juni 2018 werd het duidelijk dat er wederom een nieuwe fase aanbrak. Tijdens twee heldere dromen werd ik uitgenodigd door de spirit van Hawaii om naar haar toe te komen. Een nieuwe opdracht lag in het verschiet. De diepe transformerende tijd op Ibiza voelde voor dat moment als afgerond en eind augustus 2018 vertrok ik voor twee-en-een-halve maand naar de tropische eilandengroep aan de andere kant van de wereld.