Soms heb je een gevoelsmatig dieptepunt nodig om in de kern van je wezen te voelen dat je je leven drastisch wilt veranderen. Beter gezegd, in elke cel voel je dat je niet meer om die grote verandering heen kunt. Misschien had je het al eerder gesignaleerd, maar was je er nog niet aan toe. Hoe spannend en onzeker ook, je voelt opeens: het is tijd… Tijd voor verandering. Alsof je één richting wordt opgeduwd, door een tunnel die geen zijwegen kent. Er is geen ontsnappen meer aan.
Doorbraak
Iedereen heeft deze doorbraakmomenten. Klein en groot. Soms subtiel en af en toe ook absoluut niet subtiel. Je ziel geeft dan aan dat het klaar is voor de volgende stap. Je mind wil het zo graag begrijpen en het proces controleren, maar je ziel laat zich niet beteugelen. Je kunt de natuurlijke stroming van een rivier niet beïnvloeden. 2010 was mijn grootste doorbraakmoment in mijn leven. Laten we zeggen de eerste van een hele reeks. De burnout waar ik in maart 2010 in belandde deed mijn wereld op zijn grondvesten schudden.
De wereld redden
Voor die tijd was ik in mijn rol als marketing manager gewend om me te laten leiden door een bevlogen wilskracht. Die go-go-go mentaliteit heeft me toendertijd veel moois gebracht, maar ook een zekere uitputting die uiteindelijk leidde tot een uitgeteld lichaam die bijna bewegingsloos op de bank lag. Ik realiseerde me dat er ‘iets’ niet helemaal goed was gegaan in de voorliggende jaren. Ik was mezelf vergeten, terwijl ik voor mijn gevoel de wereld aan het redden was. Mijn allereerste les: als je een zinvolle bijdrage aan je omgeving / de wereld wilt leveren, zorg er dan ook voor dat je zelf in balans komt, bent en blijft.
“Alsof ik Alice in Wonderland was die kennismaakte met een wereld die áchter de zichtbare en tastbare wereld ligt.
Voelen
Ik accepteerde het feit dat ik jarenlang over mijn grenzen was gegaan. Op allerlei fronten. “Maar hoe vóel ik überhaupt mijn eigen grens”, was de vraag die ik mezelf stelde? Het antwoord kwam in de loop van de jaren, in kleine (en soms hele grote) stapjes, alsof ik Alice in Wonderland was die kennismaakte met een wereld die áchter de zichtbare en tastbare wereld ligt. Want waar het hier werkelijk over gaat is de diepste vraag van ons bestaan: wie ben ik? Hoe meer je voelt wie je werkelijk bent, diep van binnen, des te beter kun je beslissingen nemen die goed voor je zijn. Beslissingen die je energie opleveren, waar je blij wordt en blijft, die een lach op je gezicht toveren, die je een gevoel van vrijheid geven. Kortom: beslissingen die ervoor zorgen dat je het leven diep van binnen voelt borrelen en bruisen…
Vrijheid
Ik herinner me het nog als de dag van gisteren: ik zat op de bank en schreef in mijn dagboek. Opeens kwam er een beeld in mijn vizier die me een totale rust bezorgde, een gevoel van blijdschap. Gek gezegd: het liet me zien hoe vrijheid voelt. Ik was zo blij. “Daar ga ik dus naar op zoek”, dacht ik! Sindsdien is dat gevoel van vrijheid het uitgangspunt van mijn leven en tevens de weegschaal waarmee ik mijn beslissingen afweeg. Vrijheid is de weg van de ziel. Het brengt je geluk en onvoorwaardelijke liefde.
Detox
Direct aan het begin van mijn burnout maakte ik kennis met raw food. Het intrigeerde me meteen, mede vanwege de reden dat ik al vanaf mijn achttiende kampte met een spastische dikke darm, allerlei allergieën en intoleranties. Ik startte een achtdaagse sappenkuur om mijn lijf te ontdoen van ballast. Naast talloze antibiotica kuren was vooral ook stress een grote oorzaak voor de opgebouwde hoeveelheid gifstoffen. Het positieve effect van de sappenkuur was enorm. En dat in een week tijd! Mijn vertrouwen was gewekt en ik besloot om me volledig onder te dompelen in de wereld van raw food. Het voelde als een logische stap. Ik was immers op weg naar mezelf, naar mijn echte ik.
Raw
Zo’n lichamelijke reset raad ik iedereen aan. Gifstoffen hechten zich namelijk onder andere aan oude onverwerkte emoties, die zijn opgeslagen in je lichaam. Ze verleiden je om weg te lopen van onze ware zelf. Alsof ze je zicht vertroebelen. Hoe schoner je lichaam, des te meer je in contact komt met jezelf. Raw food is voeding die niet is verhit boven 42 graden. Daardoor blijven alle vitaminen, mineralen, enzymen en andere voedingstoffen behouden. Het staat nog zo dicht mogelijk bij de natuur, dus vol levensenergie! Bovendien blijft de intensiteit van de smaak behouden en levert dat verrassende smaaksensaties op. Drie maanden nadat ik op de bank belandde, kon ik weer joggen. Ik wist dat ik mijn juiste beslissingen had genomen.
“Je hoeft jezelf alleen maar af te pellen, zowel fysiek (een schoon lichaam) als emotioneel en energetisch.”
Twee sporen
Nu waren er dus twee sporen waarop ik me kon focussen en dat doe ik nog steeds: enerzijds de sprankelende wereld van raw food en anderzijds mijn fascinerende reis als Alice in Wonderland door de wereld achter de tastbare wereld. Ik begon met het bijna dagelijks schrijven in mijn dagboek, soms urenlang. Dat ben ik altijd blijven doen. De centrale vraag is altijd: wat staat er op dit moment in de weg, waardoor ik me niet helemaal vrolijk en vrij voel. Het kan een kleine oneffenheid zijn die me dwarszit of een thema dat dieper geworteld is. Zie jezelf als een ui. De kern van een ui is bedekt met talloze laagjes. Het doel van het leven is om steeds dichter bij je kern te komen, terwijl je je realiseert dat je die kern al bent. Je hoeft jezelf alleen maar af te pellen, zowel fysiek (een schoon lichaam) als emotioneel en energetisch.
“We zijn zo vaak geneigd om de lessen buiten onszelf te zoeken, maar als je diep genoeg leert voelen, borrelen de antwoorden vanzelf op.”
Het spel van het leven
Sinds 2010 werd de ene schil na de andere afgepeld. Inzicht na inzicht kwam aan het licht. Alsof ikzelf een boek ben waaruit ik dagelijks een aantal pagina’s lees. Soms blader ik weer even terug naar een voorgaand hoofdstuk, omdat ik nog wat herhaling kan gebruiken. We zijn zo vaak geneigd om de lessen buiten onszelf te zoeken, maar als je diep genoeg leert voelen, borrelen de antwoorden vanzelf op. Je poetst als het ware je voelsprieten op, die ontdoe je van het laagje stof. Op die manier kun je steeds helderder aanvoelen wat je energie oplevert en wat je energie kost. Dit is het spel van het leven.
———
Credits artist: Elena Schweitzer (shutterstock.com)
