Vandaag is het zover. Met een auto vertrok ik vanochtend richting Ibiza. Amsterdam heb ik achter me gelaten, klaar voor de volgende stap. Zowel letterlijk als figuurlijk treed ik buiten de/mijn grenzen. Precies vier maanden geleden (op 5 mei 2017 om 3.00 uur ’s nachts) lag ik in bed en kreeg ik een visioen dat ik mijn huis ging verkopen en naar Ibiza zou verhuizen. Ik werd zo intens blij en lag de hele nacht kraakhelder en klaarwakker in bed. Direct vanaf de volgende dag heb ik het circus in gang gezet. Ik heb geen seconde getwijfeld aan dit nieuwe avontuur. Een diepgeworteld vertrouwen ligt ten grondslag aan deze nieuwe ontwikkeling. Ik sta als een huis met een oersterke fundering.
“Het is alsof ik in een blanco ruimte beweeg, leeg en tegelijkertijd gevuld met een groot potentieel.”
Blanco
Wat m’n plan is? Dat ik geen plan heb. Dat is m’n plan. Ibiza roept, dat is duidelijk. Alles stroomt. Er is zoveel synchroniciteit. En wat staat me op dit eiland te wachten? Geen idee. Het enige dat ik weet is dat het een katalysator is voor mijn nieuwe ontwikkelingen op energetisch- en bewustzijnsniveau. Elke keer als ik probeer in te tunen, krijg ik een blanco. Het is niet de bedoeling dat ik al weet wat er gaat gebeuren. Het is alsof ik in een blanco ruimte beweeg, leeg en tegelijkertijd gevuld met een groot potentieel. Alleen mijn ingevingen en het bijpassende gevoel wijzen me de weg. Nu nu nu, dat is alles wat telt. Elke stap dient zich vanzelf aan. En door in het nu te blijven, is het een stuk makkelijker om alle signalen op te pikken.
Om dit nieuwe avontuur in te wijden ben ik vanavond aangekomen in Chartres (ten zuiden van Parijs) op bezoek bij de immense kathedraal. Wat een magisch gonzende krachtplek, pfieuw… Ik heb m’n hele familie, al m’n vrienden, iedereen van Facebook, en oh ja, eigenlijk gewoon de hele wereld even in het licht gezet.
Een diepe buiging voor jou en iedereen die dit leest.
