Ik weet het nog goed. Het was zo’n jaar of zes geleden. Ik lag in bed en voelde de energetische wervelingen door me heen bewegen. Het was zo intens dat ik geen idee had hoe ik moest liggen en wat ik moest doen. Uit onmacht kraamde ik een uitgebreide verzameling van ongebruikelijke klanken uit. Oerklanken die me het idee gaven dat de intensiteit van de energie wat verzachtte. Met de klanken gingen allerlei nieuwe handbewegingen gepaard. “Gelukkig is er niemand die me hier ziet kronkelen en ratelen,” dacht ik.
In de jaren die volgenden ervaarde ik geregeld vergelijkbare momenten. Niet alleen in bed. Op de fiets, in de auto, tijdens een avondje dansen, gedurende een yogales. Dan werd ik overspoeld met een oerkrachtige energie en moest ik echt alles uit de kast halen om de stormvlagen op te vangen. “Zou een bevalling misschien ook zo voelen?” dacht ik dan. Op die momenten wilden ze weer naar buiten komen, die ongebruikelijke klanken en handbewegingen. Bij vlagen dacht ik dat het een ‘tik’ van me was, dus snoerde ik mezelf vaak beschaamd de mond en slikte ik de klanken in.
Opborrelende klanken
En toen, op 1 januari 2017, terwijl ik rustig op de bank zat, borrelden de klanken zomaar omhoog. Dit keer leken het woorden. Woorden die ik niet kende. Ik voelde me een tikkeltje ongemakkelijk. “Moet je mij nu zien, geluidjes makend op de bank. Het moet niet gekker worden,” dacht ik dan kritisch. Mensen die me goed kennen weten dat ik de afgelopen jaren aardig wat ongebruikelijke energetische ervaringen heb gehad, dus ik sta nergens meer echt van te kijken. Maar dit was toch weer iets nieuws.
In de weken die volgden lieten de klanken geregeld van zich horen, door mij heen, wel te verstaan. Terwijl een protesterend stemmetje in me zei dat ik het allemaal bij elkaar aan het verzinnen was, wist ik dat dat niet het geval was. Hoe kon ik die klanken nu verzinnen? Veel te ingewikkeld voor m’n mind.
Tijdens de sessies
Stap voor stap kwamen de klanken naar boven tijdens de energetische sessies. Soms klonk het zangerig, dan weer staccato. Lage en hoge tonen, hard en zacht. Ik liet ze schoorvoetend toe. Zo kwamen ze via mijn stem, door me heen, naar buiten. Heftig hopend dat degene die ik behandelde me niet zou uitlachen. Al snel kreeg ik bevestiging over wat er gaande was. “Heb je door dat jij de Pleiadians channelt?” zei de dame na afloop van een sessie. “Het klinkt nog wat roestig, maar de essentie is zuiver.” Ik wist direct dat het klopte, maar wat het precies inhield… geen idee. Al snel kwam ik erachter dat meerdere mensen over de hele wereld bekend zijn met dit fenomeen.
“Het voelde alsof ik op een sneltrein was gestapt die mij meenam in een hele nieuwe wereld.”
Moeiteloos en diepgaand
Zo maakte ik kennis met het spreken van lichttalen. Ook wel galactic languages genoemd. Het voelde alsof ik op een sneltrein was gestapt die mij meenam in een hele nieuwe wereld. De wereld van oude beschavingen, andere sterrenstelsels en hogere dimensies. Stap voor stap begon ik wat meer te wennen aan de geluiden die door me heen naar buiten kwamen. Het was alsof ik een soort snuffelstage onderging, kennismakend met een nieuwe uitingsvorm van energie die door me heen wilde stromen. Ik werd er blij van. Het voelde zo moeiteloos! Al snel werd duidelijk dat op deze manier nog dieperliggende blokkades kunnen worden aangepakt, zowel in mezelf als in de mensen die ik behandel in de sessies.
Onderweg naar Ibiza
Mijn verhuizing naar Ibiza zorgde voor een verdieping van deze ontdekkingsreis. Tijdens de vele uren in de auto op weg naar het zonnige zuiden, ratelde ik aan een stuk door. Nieuwe klanken lieten van zich horen, wederom gepaard met uiteenlopende handbewegingen. De talenverzameling werd aanzienlijk uitgebreid. Alsof ik per dag een nieuwe taal leerde. De klanken stroomden als watervallen naar buiten. En als ik dan moest tanken, hield ik m’n mond en moest ik stiekem grinniken. “Die pompbediende moest eens wéten…”
Nu ik m’n wortels aan het verdiepen ben hier op Ibiza, neem ik alle tijd om dagelijks tijdens m’n kundalini yoga en meditatie gehoor te geven aan de talen die zich door me heen manifesteren. Of ik weet wát ik zing of zeg? Soms, maar meestal gaat t vooral gepaard met kleurrijke bewegende innerlijke beelden en diepgaande gevoelens.
Harmonie in ogenschijnlijke disharmonie
Ik stel me de lichttalen voor als een touwladder van licht. Door de lichttalen te spreken, blijf ik verbonden met het licht (m’n centrum / hogere zelf / multidimensionale zelf, hoe je het ook wilt noemen). Verbonden met het licht daal ik met mijn innerlijke focus via de ladder af naar diepe donkere spelonken in je onderbewuste. Daar waar je soms een onbehagelijke kou en kilte ervaart en waar het lijkt alsof er nog nooit licht heeft geschenen. En met een ‘zaklamp in m’n hand’, hangend aan de ladder van licht, beschijn ik de schaduwen. Oude verstopte energieën komen tot leven. In de spotlight van de zaklamp krijgen ze podiumruimte om hun in de kiem gesmoorde stem te laten horen. Ook die stem beweegt via mij naar buiten, evenals de bijbehorende energieën. Dat zorgt voor ontlading. De spanning verdwijnt, de weerstand lost op. (Onbewust) vechten is niet meer nodig. De censuur is eraf, alles is welkom, want wat ooit verstopt was, is nu bevrijd. De schaduwen lossen op in het licht.
“Zie me dus als een soort stofzuigerslang die enerzijds oud stof opzuigt en tegelijkertijd de boel oppoetst en het weer laat glanzen in z’n originele staat.”
Om het lekker eenvoudig te houden channel ik dus zowel de zuiverende lichtenergie als de opgeslagen energie van oude emoties. Zie me dus als een soort stofzuigerslang die enerzijds oud stof opzuigt en tegelijkertijd de boel oppoetst en het weer laat glanzen in z’n originele staat. Er wordt harmonie geschept in ogenschijnlijke disharmonie. Doordat je mind niets begrijpt van de lichttalen, kan deze worden omzeild om op die manier diepgewortelde energieën op te diepen die normaal gesproken onbereikbaar zijn.
Tweede natuur
Hoewel het jaren geleden even wennen was, voelt het inmiddels als m’n tweede natuur. Ik spreek de taal van Moeder Aarde, de taal van kristallen, de taal van sommige dieren, de taal van verschillende multidimensionale wezens, de taal van sommige medicinale planten. Ik laat toe wat er gesproken wil worden. En tegelijkertijd spreek ik nog steeds gewoon Nederlands, Engels en Spaans, om ook nog lekker aards te kunnen communiceren met iedereen, zoals bijvoorbeeld die pompbediende van het benzinestation…
Probeer het zelf eens
Sommige mensen die deze klanken hebben ervaren tijdens een energetische sessie, passen het nu zelf toe in hun eigen leven. Het hoeft geen logisch samenhangend klanken’verhaal’ te zijn. Gooi er gewoon uit wat naar buiten wil komen. In het begin kan het even wennen zijn, maar voor je het weet, ervaar je dat het helpt om dat wat stroef loopt weer te laten stromen. Als een soort smeersel die een vastgelopen machine weer aan de praat brengt.
———
Credits artist: arosoft (shutterstock.com)
